Το είχα πει παλιότερα και (δυστυχώς) βγαίνω αληθινός.Η εποχή μας θα μείνει στην ιστορία ως <<η Εποχή της Ντροπής>>.Για αυτά που θάπρεπε να ντρεπόμαστε,υπερηφανευόμαστε.
Οι άξιοι άνθρωποι απαξιώνονται,για να επιπλεύσουν οι φελλοί.Για ότι βδελυρό και ποταπό χειροκροτούμε.Σερνόμαστε αντί να πετάμε και δεν αντέχουμε να βλέπουμε κάποιον άλλον να πετάει.
Στην ζωή επικροτούμε ότι είναι επικερδές,όσο επιβλαβές και αν είναι αυτό.Στην υγεία μας (σωματική η ψυχική),στην ψυχή μας η στο πνεύμα μας.Έχουμε αναγάγει το χρήμα σε θεό και μόνο σε αυτό πιστεύουμε πια.Ξεχάσαμε να πιστεύουμε,να ελπίζουμε,να ζούμε.
Ξεχάσαμε να ονειρευόμαστε.Ξεχάσαμε το παρελθόν μας,ποιοί είμαστε και από που ερχόμαστε.Τρέχουμε να προλάβουμε,αλλά δεν ξέρουμε τι.Ακούμε τα ψέμματα γιατί δεν μας αρέσουν οι αλήθειες.Δεν τις αντέχουμε.
Μαθαίνουμε στα παιδιά μας να είναι "μάγκες",να "μην μασάνε",να πατάνε επί πτωμάτων προκειμένου να κάνουν τον (ποταπό) σκοπό τους και να κερδίσουν κάτι (ότι κι αν είναι αυτό). Φήμη,δόξα,λεφτά.Στον βωμό του κέρδους έτσι τα ορκίζουμε και στο κυνήγι του (εύκολου) χρήματος χωρίς αιδώ τα παρακινούμε.
Ακούμε την τηλεόραση,τις ειδήσεις και τα μίντια,αλλά δεν ακούμε την καρδιά μας.Δεν ακούμε που χτυπά.Δεν την ακούμε λεπτό την καρδιά,γιατί τότε θα έπρεπε να γίνουμε εύθραυστοι,ευαίσθητοι και ονειροπόλοι.
Απαγορευμένες έννοιες για την εποχή μας και "κακές συνήθειες' για αυτούς που τις φέρουν.Για αυτούς που τολμούν.Γιατί θέλει αρετή και τόλμη η αντρεία,ενώ αντιθέτως στα χαμερπή και φτηνά βρίσκεται η ευκολία και η κακώς εννοούμενη "καλή ζωή",που προηγούμενοι διάττοντες αστέρες μας δείξανε.
Ο Δρόμος είναι δύσκολος και στρωμμένος με αγκάθια,ενώ εμείς στα καλομαθημένα με ακριβά υποδήματα πόδια μας έχουμε συνηθίσει να πατούν μόνο πάνω σε ροδοπέταλα.
Φοράμε πανάκριβα ρούχα και στολίζουμε το σώμα μας,ενώ ξεχάσαμε να στολίζουμε την ψυχή μας.Το ρούχο μας πια έχει μεγαλύτερη αξία από αυτόν που το φοράει.Τα φιρμάτα υποδήματα μας είναι μεγάλης αξίας,ακόμα και αν μας στενεύουν.Ρούχα και παπούτσια μας στενεύουν, αλλά τα φοράμε.Μόνο έτσι πια μπορούμε να δείξουμε την "αξία μας".
Η φίρμα είναι το σήμα κατατεθέν μας και η απόδειξη του πλούτου μας και της ευμάρειας μας.Πλούτου που είναι προσωρινού και στην ύλη μόνον όμως,γιατί η ψυχή μας είναι φτωχή.
Δεν είναι "οικονομική" η κρίση,αλλά κρίση αξιών.Αυτό φέρνει όλα τα παρεπόμενα,όποια και αν είναι αυτά.Έχουμε καθρέφτες στα σπίτια μας,αλλά αποφεύγουμε να τους κοιτάμε.Αποφεύγουμε για να μην δούμε πόσο αλλάξαμε στην πορεία της ζωής μας.Πόσο πολύ πια μοιάσαμε στο "Τέρας".Και φοβηθούμε...Φοβηθούμε από τον ίδιο μας τον Εαυτό...
Η εποχή μας θα μείνει στην ιστορία σαν "η Εποχή της Ντροπής".
Ας μην είμαστε εμείς άλλο ένα κεφάλαιο σε αυτήν την Εποχή.Ας κάνουμε την διαφορά.Ας αγαπήσουμε και ας αγαπηθούμε.Αυτό φτάνει.Ένα χαμόγελο,μια αγκαλιά,ένας καλός λόγος,ένα χτύπημα στην πλάτη φιλικό.Δεν θέλει πολλά ο ήλιος για να βγει,θέλει μόνο
κάποιον να προσμένει την Ανατολή!
ΤΑΚΗΣ ΚΤΕΝΑΣ