«Μαύρο» στον Μάριο Μόντι από τους Financial Times!

«Μαύρο» στον Μάριο Μόντι, ρίχνουν με σημερινό τους άρθρο οι Financial Times, υποστηρίζοντας ότι ο τεχνοκράτης πρωθυπουργός, που «υποσχέθηκε μεταρρυθμίσεις και κατέληξε στο να αυξήσει τους φόρους», δεν είναι ο κατάλληλος άνθρωπος για να ηγηθεί της Ιταλίας.

Επιχειρηματολογώντας υπέρ της παραμονής της Ιταλίας στο ευρώ, με την προϋπόθεση της «συμμετρικής προσαρμογής», οι FT υποστηρίζουν ότι ο Μάριο Μόντι δεν όρθωσε το ανάστημά του στην Άνγκελα Μέρκελ, αφού δεν είπε στην καγκελάριο ότι η παραμονή της χώρας του στην ευρωζώνη θα πρέπει να εξαρτηθεί από μια κατάλληλη τραπεζική ένωση… ένα ευρωομόλογο και πιο επεκτατικές οικονομικές πολιτικές από το Βερολίνο.

«Ως πρωθυπουργός, ο κ. Μόντι υποσχέθηκε μεταρρυθμίσεις και κατέληξε στο να αυξήσει τους φόρους. Η κυβέρνησή του προσπάθησε να εισάγει μέτριες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, οι οποίες ωστόσο αποδυναμώθηκαν σε μια μακροοικονομική ασημαντότητα. Έχοντας ξεκινήσει ως ηγέτης μιας τεχνοκρατικής κυβέρνησης, έχει αναδειχθεί σε σκληρό, πολιτικό φορέα. Η ρητορική του κινήθηκε γύρω από το ότι έσωσε την Ιταλία από το χείλος του γκρεμού, ή μάλλον από το Σίλβιο Μπερλουσκόνι, τον προκάτοχό του. Η πτώση των αποδόσεων των ομολόγων έχει παίξει ρόλο σε αυτή την ρητορική, αλλά οι περισσότεροι Ιταλοί ξέρουν ότι το οφείλουν αυτό σε έναν άλλο Μάριο, τον Μ. Ντράγκι, τον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας» γράφουν σε επικριτικό στυλ οι FT, κάνοντας παράλληλα και μια εκτίμηση για το μετεκλογικό σκηνικό:

«Κρίνοντας από τις τελευταίες δημοσκοπήσεις, το πιο πιθανό αποτέλεσμα των εκλογών είναι ένα αδιέξοδο, ίσως με τη μορφή ενός κεντροαριστερού συνασπισμού Μπερσάνι-Μόντι, ενδεχομένως με μια κεντροδεξιά πλειοψηφία στην ιταλική Γερουσία, όπου ισχύουν διαφορετικοί κανόνες ψηφοφορίας. Αυτό θα καθιστούσε επικεφαλής σχεδόν …άπαντες. Κανείς δεν θα έχει την εξουσία να εφαρμόσει μια πολιτική. Όλοι θα έχουν το δικαίωμα να ασκήσουν βέτο».

«Αν συνέβαινε κάτι τέτοιο, η Ιταλία θα συνέχιζε να τα κουτσοκαταφέρνει, προσποιούμενη ότι επέλεξε να παραμείνει στη ζώνη του ευρώ, αλλά χωρίς να δημιουργεί τις προϋποθέσεις για μια βιώσιμη παραμονή. Εν τω μεταξύ, θα περίμενα να προκύψει μια πολιτική συναίνεση εναντίον του ευρώ που θα μπορούσε πιθανότατα να κερδίσει μια ολοκληρωτική πλειοψηφία στις επόμενες εκλογές ή να οδηγήσει σε πολιτική κρίση με το ίδιο αποτέλεσμα εν τέλει» λέει ο αρθογράφος Wolfgang Münchau, καταλήγοντας:

«Όσο για τον κ. Μόντι, η καλύτερή μου μαντεψιά είναι ότι η ιστορία θα του επιφυλάξει ρόλο παρόμοιο με εκείνον του Χάινριχ Μπρούνινγκ, καγκελάριου της Γερμανίας την περίοδο 1930-1932. Υπήρξε και εκείνος μέρος της συναίνεσης του συστήματος, περί της μη ύπαρξης εναλλακτικής λύσης στη λιτότητα. Η Ιταλία εξακολουθεί να έχει μερικές επιλογές ανοιχτές. Αλλά πρέπει να τις κάνει».

e-go