Γνώμες

Αναπόφευκτο θεωρεί ένα δεύτερο κούρεμα του ελληνικού χρέους ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης.

Σε συνέντευξη που παραχώρησε στην εφημερίδα "Handelsblatt" ο πρώην πρωθυπουργός σημειώνει: "Με τους σημερινούς υπολογισμούς, το δημόσιο χρέος της Ελλάδας το 2020 θα είναι στο 124% του ΑΕΠ. Το 2009 το ποσοστό ήταν 129%.

Η πρόοδος λοιπόν είναι μικρή. Μια οριστική λύση προϋποθέτει ότι το συνολικό χρέος θα πρέπει να είναι σε πολύ χαμηλότερο ποσοστό, αισθητά κάτω από το 100% του ΑΕΠ. Αυτό δεν είναι ρεαλιστικό χωρίς ένα νέο κούρεμα και για τους δημόσιους πιστωτές".

Ο κ. Σημίτης εξέφρασε την ανησυχία του για τη συνοχή της κοινωνίας και κάνει λόγο για πραγματικό κίνδυνο αν δεν βελτιωθεί η οικονομική κατάσταση:  "Σε ευρέα στρώματα της κοινωνίας κυριαρχεί απελπισία εξαιτίας της οικονομικής τους θέσης και υπάρχει μια γενική αίσθηση ότι το μέλλον μιας ολόκληρης γενιάς καταστρέφεται. Η χρήση βίας εκ μέρους των διαδηλωτών γίνεται όλο και περισσότερο αποδεκτή από την κοινωνία, οι δικαστές απεργούν μολονότι απαγορεύεται από το Σύνταγμα, υπάλληλοι περιορίζουν την απόδοσή τους στο ελάχιστο επιτρεπόμενο από τον νόμο όριο. Το εκλογικό αποτέλεσμα του Ιουνίου και οι δημοσκοπήσεις αντικατοπτρίζουν τη δυσαρέσκεια των πολιτών".

Σύμφωνα με το κ. Σημίτη η ελληνική κρίση χρέους οφείλεται στη "λαϊκιστική πολιτική παροχών που ακολούθησε η κυβέρνηση Καραμανλή της Νέας Δημοκρατίας μετά το 2004, με το σύνθημα "εμείς μοιράζουμε περισσότερα από τους άλλους"".

Και ο πρώην πρωθυπουργός διευκρινίζει:

"Το πελατειακό σύστημα άνθισε ξανά στο Δημόσιο διορίστηκαν πάνω από 150.000 υπάλληλοι, το δημόσιο χρέος εκτινάχτηκε σε πεντέμισι χρόνια από τα 130 δισ. ευρώ δηλαδή 95,4% του ΑΕΠ το 2003, στο 129,4% στα τέλη του 2009".

Τέλος, ο κ. Σημίτης ασκεί έντονη κριτική στη διαχείριση της κρίσης από την Ευρώπη: "Το 2008 ηγετικές χώρες στην ΕΕ πίστευαν ότι ο αυτοματισμός της αγοράς θα αποκαταστήσει τη διαταραγμένη ισορροπία ανάμεσα στις χώρες-μέλη. Μόλις το 2011 ελήφθη η απόφαση να αντιμετωπιστεί η ελληνική πυρκαγιά με αποτελεσματικά μέσα. Αλλά ήταν αργά. Νέες εστίες σε Πορτογαλία, Ιρλανδία και Ισπανία δείχνουν ότι επρόκειτο για γενικό πρόβλημα".

Πολλά έχουν γραφτεί και ειπωθεί για την εριστική «ανακρίτρια» του ΣΥΡΙΖΑ, εκτός από ένα - το σημαντικότερο: αν δεν υπήρχε, θα έπρεπε να την έχουμε εφεύρει! Είναι η ακούσια εκδίκηση του απελπισμένου.

Μόνο που τη φαντάζεσαι να υποβάλλει 40λεπτες ερωτήσεις στον Βαγγέλη Βενιζέλο, να μαστιγώνει λεκτικά τον Παπακωνσταντίνου και να τσιτσιρίζει όλους τους βουλευτές που συμμετέχουν στην Προανακριτική Επιτροπή για τη «λίστα Λαγκάρντ», σου έρχεται να ανάψεις λαμπάδα στον άγιο Φανούριο (όχι τον Κουβέλη) που φανέρωσε μια Νέμεση με σάρκα και οστά.

Επειδή πέρα από καταχρεωμένοι είμεθα και ρεαλιστές, αναγνωρίζουμε ότι οι πιθανότητες να ανακάμψουμε είναι λιγότερες από εκείνες που έχει ο ΠΑΟ να βγει στο Τσάμπιονς Λιγκ. Αρα, παρεάκι στην απελπισία μας μπορεί να γίνει μόνο η ιδέα ότι θα βρεθεί μια μάστιγα, μια λαίλαπα, μια κεραυνοθύελλα, μια καταιγίδα που θα ξεσπάσει επάνω σε δικαίους (αν υπάρχουν) και αδίκους του Κοινοβουλίου. Είναι μια κάποια παρηγοριά. Εμείς θα ζοριζόμαστε με τα χαράτσια και οι «σωτήρες» μας θα έχουν την αποστολή να προσπαθούν να μετρήσουν τις λέξεις που εκτοξεύει το γλωσσικό κοσμοδρόμιο της κυρίας Κωνσταντοπούλου!

Τάχα δήθεν

Αξίζει να σημειωθεί ότι η τακτική του «Σοκ και Δέος» που ακολουθεί η βουλευτίνα του ΣΥΡΙΖΑ είναι ιδανική για περιπτώσεις κοινοβουλευτικού ελέγχου. Οσο έμπειρο λαμόγιο να είσαι, αν σου σβουρίξει η αγριεμένη Ζωή μια ερωτησάρα 3.000 λέξεων, θα θολώσεις. Αν μάλιστα την πατήσεις σαν αρχάριος και την κοιτάξεις στα μάτια, σίγουρα θα αισθανθείς ένοχος (μπορεί και να ομολογήσεις), ακόμα κι αν είσαι άσχετος με την υπόθεση, αν είσαι ο υπάλληλος της Βουλής που φέρνεις τα νερά.

Ετσι πρέπει να είναι κάθε Βουλή έπειτα από κάθε χρεοκοπία. Να την ιδρώνεις, να τη ματώνεις τη φανέλα για να βγει το μεροκάματο. Να νιώθεις όπως οι νεοσύλλεκτοι φαντάροι στην επιθεώρηση της Παρασκευής. Τρόμος, πενθήμερες κρατήσεις, φωνές, αγγαρεία, πετρελαίωμα των σιδερένιων σουμιέδων, φασαρία, φασίνα και φωνές.

Η επιτελάρχης Ζωή τούς χρειάζεται, φίλε. Αν το δεις στα σοβαρά και δίχως τσίμπλες κομματικού τύπου, είναι πιο σκληρή στα δικονομικά και αστυνομικής φύσεως ζητήματα απ’ όλους τους Δένδιες της πλάσης. Μοναδικό πρόβλημα στη σταδιοδρομία της είναι ότι βρίσκεται σε λάθος κόμμα. Ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ της πολυπάει ούτε να βρίσκεται υπό τον Τσίπρα...

Παναγιώτης Λιάκος

Τις κατακραυγές των Ελλήνων σχετικά με την υψηλή φορολογία που έχει επιβληθεί τους τελευταίους μήνες, αναμένεται να αντιμετωπίσει ο Αντώνης Σαμαράς με έναν ιδιαιτέρως διαδεδομένο στην πολιτική τρόπο. Διά της... αποπομπής!

Θύμα, ο υπουργός Οικονομίας Γιάννης Στουρνάρας, ο οποίος τις τελευταίες ημέρες βάλλεται τόσο από παράγοντες της Νέας Δημοκρατίας, όσο και από παράγοντες των κομμάτων της συγκυβέρνησης.

Το σκεπτικό του Πρωθυπουργού είναι πολύ απλό. Βγάζοντας τον Στουρνάρα στην... σέντρα, προσβλέπει στην χαλιναγώγηση των ισχυρών αντιδράσεων που έχουν προβάλλει, για την υψηλή φορολογία, πολλές εργασιακές ομάδες. Επίσης εμφανίζει τον εαυτό του πρόθυμο στις επιθυμίες των πολιτών.
Άλλωστε ο Γιάννης Στουρνάρας, δεν σημαίνει τίποτε ούτε εκλογικά. Δεν εκλέχθηκε, άρα η Νέα Δημοκρατία δεν χάνει ούτε μία ψήφο.

Τα σημάδια είναι πολλά...

Η αρχή έγινε πριν από μια εβδομάδα με αφορμή τον ενιαίο φόρο στα ακίνητα. Ο Γιάννης Στουρνάρας δέχτηκε ενορχηστρωμένη επίθεση για τις βλέψεις της Κυβέρνησης να βάλει και νέο χαράτσι στα ακίνητα. Για το θέμα δεν υπήρχε κάλυψη από το Μαξίμου, ενώ αναγκάστηκε να βγει με διευκρινιστική ανακοίνωση.

Η συνέχεια έγινε αμέσως μετά το παραπάνω συμβάν, με... μανιφέστο υπέρ του πρώην Πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή.
Ο κ. Στουρνάρας εξαπέλυε πυρά κατά του πρώην πρωθυπουργού για την «κατάντια» της οικονομίας και επειδή τελικά δεν έγινε κάποια κίνηση από το Μέγαρο Μαξίμου για να ρίξει τους τόνους, οι «καραμανλικοί» αποφάσισαν να δράσουν.
Έτσι προχώρησαν στην υπεράσπιση του πρώην προέδρου της Ν.Δ. και πρωθυπουργού της χώρας Κώστα Καραμανλή, σε μια προσπάθεια να αποκαταστήσουν τον ηγέτη τους και να «λειάνουν» το «πληγωμένο» προφίλ του.
Το κείμενο-μανιφέστο συντάχθηκε με βάσει το βιβλίο του πρώην υπουργού Οικονομίας Γιάννη Παπαθανασίου με τίτλο: «Με τη γλώσσα των αριθμών - Η αλήθεια για την οικονομία», που κυκλοφόρησε τον Νοέμβριο του 2010. Στην συνέχεια, το εν λόγω κείμενο διανεμήθηκε, το βράδυ της περασμένης Τετάρτης, από την «καραμανλική» πτέρυγα.

Σήμερα, τέλος, βουλευτές της συγκυβέρνησης της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ, με κοινή ερώτησή τους, ζητούν από τον Στουρνάρας εξηγήσεις σ' ότι αφορά στην φοροδιαφυγή. Ειδικότερα, του ζήτησαν να δημοσιοποιήσει τα ονόματα όλων όσων έχουν βγάλει λεφτά στο εξωτερικό.
Εννοούν φυσικά πολιτικούς, γενικούς γραμματείς υπουργείων, προέδρους και διοικητές οργανισμών, δημάρχους, νομάρχες κ.ά.
Όπως λένε «επιβάλλεται να πειστούν όλοι οι Έλληνες ότι όσοι χειρίστηκαν στο παρελθόν το δημόσιο χρήμα το έκαναν με όρους διαφάνειας, διαχειριστικής αποτελεσματικότητας και αίσθηση πατριωτικής συνείδησης» αφήνοντας σαφέστατες αιχμές κατά του Υπουργού οικονομικών για τον τρόπο που χειρίζεται την φοροδιαφυγή.

Τα συμπεράσματα δικά σας...

Χρυσάνθη Δ. Ρουμελιώτου

Η χθεσινή δημοσκόπηση της GPO για λογαριασμό του τηλεοπτικού σταθμού MEGA, επιβεβαίωσε πως το ΠΑΣΟΚ, απλά, δεν πείθει! Ότι και να έχει κάνει ο Ευάγγελος Βενιζέλος, όσα προσπαθούν να αλλάξουν τα μέλη της μικρής ηγετικής ομάδας, το Κίνημα ταλαιπωρείται αφάνταστα.

Οι κινήσεις, είναι σπασμωδικές, οι δηλώσεις κινούνται στην λογική του Μεγάρου Μαξίμου, χωρίς να φέρνουν το νέο, αυτό που θα ωθήσει τον ψηφοφόρο του ΠΑΣΟΚ να σηκώσει... κεφάλι. Και αναπόφευκτα, η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ, που έχει «κάτσει» στον πάγκο, αυτομάτως να βρίσκεται στην τρίτη θέση, παρά τις ανελέητες – για πολλούς δικαιολογημένες – επιθέσεις που δέχεται από όλα τα κόμματα.

Τα νέα τερτίπια στο ΠΑΣΟΚ, που είναι χρεοκοπημένο (έχει απλήρωτους τους εργαζόμενους για πολλούς μήνες) και πολιτικά, προκαλούν απλά τον «γέλωτα» σε όσους δηλώνουν «οπαδοί», έστω και εάν αυτοί πλέον δεν γεμίζουν π.χ. το Ολυμπιακό Στάδιο! Το ερωτηματολόγιο που ήρθε στο φως της δημοσιότητας προς τα μέλη των νομαρχιακών επιτροπών και ειδικά το ερώτημα όσον αφορά την αλλαγή ονόματος με το όνομα και τα σύμβολα, είναι απλά γραφικότητες, ξεπερασμένες τακτικές.

Φέρνει το ΠΑΣΟΚ στο παρελθόν, οδηγεί το Κίνημα περισσότερο στο βούρκο και κανείς – μα κανείς – δεν βγαίνει να υπερασπιστεί τις ιδέες του, τις αξίες του, τουλάχιστον ότι έχουν απομείνει από την κυβέρνηση μνημονίου επί ημερών Γιώργου Παπανδρέου.

Το θέμα είναι εάν υπάρχει μέλλον σε αυτό το ΠΑΣΟΚ που υπάρχει σήμερα. Εάν υπάρχει μέλλον που θα δεν υποθηκευτεί από τα ίδια στελέχη του κόμματος που μια ζωή πρωταγωνιστούν στα τηλεοπτικά πάνελ.

Από τις έως τώρα κινήσεις (διαγραφές, μουρμούρες, διαξιφισμοί, λεονταρισμοί κ.α.), ο καθείς καταλαβαίνει γιατί το ΠΑΣΟΚ καταγράφει ποσοστό 7,2%, σύμφωνα με την χθεσινή μέτρηση της GPO.

Οι... αισιόδοξοι, βέβαια, πανηγυρίζουν. Γιατί πολύ απλά θα μπορούσε το ποσοστό να είναι ακόμα μικρότερο, στα όρια της... παραμονής στην SUPER LEAGUE που είναι η είσοδος στη Βουλή, στις επόμενες εκλογές.

Το μόνο σίγουρο είναι το εξής: Στο συνέδριο, όλα θα κριθούν, είτε θετικά, είτε αρνητικά. Ωστόσο, οι έως σήμερα ενδείξεις δείχνουν πως το ΠΑΣΟΚ ακροβατεί σε τεντωμένο σχοινί.

Όλοι όμως περιμένουν αυτό να σπάσει...

ΣΠΥΡΟΣ ΝΑΝΝΟΣ

Αίσθηση προκάλεσε η αναφορά του αυστριακού περιοδικού «Προφίλ» στον πρώην πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου, σε δημοσίευμα που είχε τίτλο «Απόψεις ενός χρεοκοπημένου». Πρόκειται για το ίδιο περιοδικό που το 2011 είχε χαρακτηρίσει τον Έλληνα πολιτικό ως τον «Άνθρωπο της χρονιάς».

Το συγκεκριμένο δημοσίευμα ήρθε να προστεθεί σε μία σειρά αρνητικών άρθρων και κρίσεων προς το πρόσωπο του κ. Παπανδρέου, σε Ελλάδα και εξωτερικό. Το γεγονός είναι πως ο Γιώργος Παπανδρέου βάλλεται από παντού. Δεν μπορεί να φάει σε γερμανικό εστιατόριο, διακωμωδείται σε γαλλικό θέατρο, αποδοκιμάζεται σε δημόσιες εμφανίσεις του. Το ερώτημα που προκύπτει είναι εύλογο: έχουν δίκιο οι επικριτές του;

Η ψύχραιμη θεώρηση των πραγμάτων οδηγεί στο συμπέρασμα πως η αρνητική κριτική είναι σε μεγάλο βαθμό δικαιολογημένη, καθώς ο πρώην πρωθυπουργός της Ελλάδας είναι αυτός που:

-κέρδισε τις εκλογές του 2009 υποσχόμενος πως δεν θα πάρει μέτρα λιτότητας και πως η Ελλάδα δεν θα μπει στο ΔΝΤ˙ υποσχέσεις που αναθεώρησε λίγους μήνες μετά.

-δήλωσε πως δεν γνώριζε για την πορεία του ελλείμματος πριν από τις εκλογές, όταν ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος κ. Προβόπουλος έχει επανειλημμένως τονίσει πως τον είχε ενημερώσει.

-άλλαξε τον τρόπο υπολογισμού του ελλείμματος και μετάφερε προγραμματισμένα έσοδα του Δεκεμβρίου να εισπραχθούν τον Ιανουάριο του 2010, διογκώνοντας έτσι το έλλειμμα του 2009, πάνω στο οποίο στηρίχθηκε η σκληρή δημοσιονομική πολιτική που ακολουθήθηκε.

-με δηλώσεις όπως ότι «η Ελλάδα είναι μία διεφθαρμένη χώρα» δυσφήμισε τη χώρα στο εξωτερικό και με πολύμηνη αναβλητικότητα ανάληψης δράσης, συντέλεσε στην εκτόξευση των spreads.

-έβγαλε την Ελλάδα από τις αγορές.

-έβαλε την Ελλάδα σε έναν μηχανισμό στήριξης, λαμβάνοντας δάνεια που είναι σχεδόν αδύνατον να αποπληρωθούν στα επόμενα χρόνια, δημιουργώντας σχέση εξάρτησης της χώρας από τους δανειστές.

-εξήγγειλε δημοψήφισμα μετά από ευρωπαϊκή συμφωνία, τινάζοντας στον αέρα τις σχέσεις με τους ηγέτες των άλλων χωρών.

-επέφερε πολιτική λιτότητας και εξαθλίωσης στον ελληνικό λαό, μειώνοντας δραματικά τα εισοδήματά του. 

Όλα τα παραπάνω μπορούν πλέον να αποδειχθούν. Εκείνο το οποίο δεν έχει τεκμηριωθεί ακόμα, αλλά για το οποίο υπάρχουν ενδείξεις, είναι για το εάν ο κ. Παπανδρέου ήταν ο άνθρωπος που οδήγησε επί τούτω τη χώρα στο ΔΝΤ, αν και γνώριζε εκ των προτέρων πως το πρόγραμμα που θα εφαρμοστεί, θα αποτύχει. Οι δηλώσεις των Λοβέρδου («Παπανδρέου και Παπακωνσταντίνου είχαν σχέδιο, μας πήγαν με το ζόρι στο ΔΝΤ») και Ρουμελιώτη («γνώριζε από την αρχή ότι το ελληνικό πρόγραμμα δεν βγαίνει») έρχονται να προστεθούν σε εκείνες του πρώην επικεφαλής του ΔΝΤ Στρος-Καν («δουλέψαμε υπόγεια... οι ελληνικές αρχές επιθυμούσαν την παρέμβαση του ΔΝΤ… ο Παπανδρέου με είχε πάρει τηλέφωνο από τον Νοέμβριο του 2009»), ο οποίος -όλως… τυχαίως- εξαφανίστηκε εν μία νυκτί από το προσκήνιο, μετά το σκάνδαλο με μια καμαριέρα επί αμερικανικού εδάφους. 

ΥΓ. Επειδή σε αυτόν τον τόπο όλοι έχουν μία ιστορία, ας μην ξεχνάμε πως ο Γιώργος Παπανδρέου ήταν αυτός που άναψε τη σπίθα για την αποκάλυψη του σκανδάλου Κοσκωτά (καταγγέλλοντας απόπειρα δωροδοκίας του), το οποίο οδήγησε το ΠΑΣΟΚ στην αντιπολίτευση και τον πατέρα του, Ανδρέα, σε ειδικό δικαστήριο.

Του Αριστείδη Αποστόλου